Czym różni się agrowłóknina od agrotkaniny?

Poprawa efektów oraz warunków uprawy, wynikająca z zastosowania syntetycznych materiałów, takich jak agrowłóknina czy agrotkanina, spowodowały wzrost popytu na nie, a w ślad za nim i podaży ze strony trzymających rękę na pulsie producentów. Agrowłókniny i agrotkaniny stały dostępne nie tylko dla profesjonalistów z zakresu upraw ogrodniczych, sadowniczych i leśnych czy dla architektów krajobrazu.

Dziś ciężko wyobrazić sobie bez nich większe plantacje, a coraz częściej wykorzystywane są również w zwykłych domowych ogrodach przez osoby zajmujące się uprawą roślin w ramach swego hobby i także w nich stały się codziennością.

Skuteczniejsze ściółkowanie

Agrowłóknina i agrotkanina wykorzystywane są do ściółkowania gleby, czyli zabiegu stosowanego w ogrodnictwie, polegającego na zakrywaniu wierzchniej warstwy gruntu dookoła hodowanych roślin materiałem organicznym lub nieorganicznym. Zmniejsza to parowanie wody, erozję gleby powodowaną jej wymywaniem i wywiewaniem, a także nie dopuszcza do przerośnięcia uprawy chwastami i powstrzymuje szkodniki. Ściółka zapobiega też nadmiernemu nagrzewaniu się i wysychaniu ziemi, a dzięki temu roślinność nie traci wilgoci i dostępu do składników odżywczych z gleby, poprawiają się natomiast jej warunki cieplne. Ściółkowanie zwiększa wzrost roślin i powiększa plony.

Przy ściółkowaniu można wykorzystywać zarówno materiały naturalne (kora sosnowa, słoma, liście, igliwie, żwir albo torf), jak też syntetyczne. Agrowłóknina i agrotkanina znakomicie się do tego celu nadają, ponieważ woda i powietrze swobodnie przez nie przenikają. Agrowłóknina czy agrotkanina nie szkodzą ziemi, bo są dla niej obojętne chemicznie i nie wpływają na współczynnik pH gleby. Oba materiały są nawet efektywniejsze od materiałów tradycyjnych, ale można łączyć zastosowanie jednych i drugich. Materiały syntetyczne doskonale nadają się także do okrywania roślin na zimę. Agrotkaninę i agrowłókninę przymocowuje się do podłoża przy pomocy szpilek z tworzywa bądź specjalnych kotew.

Czym różnią się te materiały?

Agrotkanina (inaczej mata szkółkarska lub ściółkująca) wytwarzana jest z cienkich ale mocnych nici z polipropylenu. Jej struktura i sposób produkcji sprawiają, że jest znacznie bardziej wytrzymała od agrowłókniny. Luźniejsze niż w tej ostatniej sploty łatwiej przepuszczają wodę ? ale z kolei to parowanie wody spod agrowłókniny jest wolniejsze. Agrotkaniny są odporne na pleśń i nie gniją, nie powodują zatem erozji gleby. Wysoka gramatura włókien zapewnia ich odporność na uszkodzenia mechaniczne, można więc rozkładać je na kamieniach, żwirze czy grysie. Nadają się do użytku w szkółkach leśnych i innych dużych hodowlach.

Agrowłóknina jest natomiast lżejsza, a dzięki temu lepiej nada się jako materiał do okrywania roślin. Agrowłóknina także produkowana jest z włókien z polipropylenu, ale mają one mniej regularny, chaotyczny splot z odciśniętymi rowkami ? w toku produkcji nadaje się jej najczęściej perforowany wzór, który gwarantuje przepuszczanie wody, powietrza i nawozów. Agrowłoknina lepiej niż agrotkanina dostosowana jest do użytku na skarpach i terenie pagórkowatym, gdyż dobrze przylega do niej naturalny materiał ściółkujący czy ozdobny, np. kora sosny. Agrowłóknina wyposażona jest również w stabilizator UV, który chroni ją przed promieniowaniem słonecznym, a to wydłuża żywotność materiału. Nie strzępi się on ponadto w czasie przycinania, co zdarza się agrotkaninom. Agrotkanina wykorzystywana jest tylko jako materiał do ściółkowania, nie chroni zaś przed przymrozkami ? nie nadaje się więc jako materiał ochronny na okres zimowy dla mniej odpornych roślin. Agrowłóknina natomiast dobrze zabezpiecza uprawę przed niekorzystnymi warunkami, jak wiatr, mróz, palące słońce, a nawet grad. Oba materiały dostępne są w kilku kolorach i w różnej gramaturze, które można wybrać stosownie do potrzeb. Do ściółkowania wykorzystuje się zazwyczaj maty brązowe, zielone lub czarne, a do otulania roślin na zimę stosowana jest agrowłóknina biała.

A zatem ? agrowłóknina czy agrotkanina?

To, czy lepsza będzie agrowłóknina czy agrotkanina, uzależnione jest w zasadniczej mierze od celu, jaki przyświeca hodowcy roślin. Dodatkowy czynnik może stanowić również cena, ale nie ona powinna decydować. To agrowłóknina jest tańsza, a skutkiem tego częściej wybierana do celów związanych z amatorskimi, przydomowymi uprawami. By stosować ją w sposób faktycznie uzasadniony, należy ją wybrać, gdy potrzebny jest dla roślin materiał osłonowy na chłody. Lepiej nadaje się również na teren pochyły czy o nierównym ukształtowaniu (ze względu na większą chropowatość i włóknistość) niż agrotkanina, której powierzchnia jest dość śliska i kora, kamienie czy grys mogą się z niej po prostu zsuwać.

Agrotkanina jest natomiast nieoceniona w trudniejszych warunkach. Jest trwalsza i bardziej wytrzymała (jej żywotność może być nawet dwa razy większa od agrowłókniny), więc ostre krawędzie grysu łatwo jej nie przetną. Linie na powierzchni agrotkaniny ułatwiają planowanie sadzonek, bez dokonywania rozcięć w przypadkowych miejscach, które mogą potem wykorzystać chwasty.

Pod względem gospodarki wodnej i ochrony przed chwastami, raz jeden materiał zdobywa przewagę, to znów drugi. Agrotkanina lepiej przepuszcza wodę, za to agrowłóknina spowalnia jej parowanie, co umożliwia rzadsze podlewanie roślin. Gęstość polipropylenowych włókien agrowłókniny może skuteczniej utrudniać chwastom przedzieranie się na zewnątrz, ale to agrotkanina ma mocniejszą strukturę ? jednak w razie przebicia się przez nią chwastów, usunięcie ich zwykłymi narzędziami ogrodowymi jest bardzo trudne. Również przesadzanie roślin i zmiana układu rabat jest trudniejsza przy zastosowaniu agrotkaniny.

Agrowłóknina i agrotkanina są znakomitymi i pomocnymi w hodowli roślin materiałami. Wybór jednego z nich musi więc zależeć od tego, które konkretnie cechy materiału znajdą akurat u nas zastosowanie i będą celowe dla danej uprawy.